بنابراین ظاهراً این آیه مربوط به آب جاری است که مایه ی حیات موجودات است و باطن آیه مربوط به امام عدالت گستر و عالم است. وجه تسمیه به آب (ماء) شاید این باشد که آب رحمت الهی است و مایه ی حیات مادی انسانهاست. و بدون آب نمی توان زندگی کرد، امامان معصوم نیز رحمت خداوند و وسیله ای برای وجود حیات روحانی انسانها و سلامت جامعه اند. آب وسیله ای برای زدودن پلیدی های درونی و شرک و جهل و گناه.
آب با فرو رفتن به زمین ذخیره می شود تا در هنگام نیاز موجودات زنده ازآن بهره مند شوند و برای دست یافتن به این آب نیاز به تلاش و کوشش و جستجوست.
 
منابع:
1. نجم الثاقب، طبرسی نوری
2. موعود نامه، مجتبی تونه ای